Oceniamy

bodziek

Tak, widzę, że nikt nie lubi, gdy jego praca jest niedoceniona. Jeszcze z czasów mojej radosnej twórczości, komentowałam każdy punkt oceny i moim marzeniem jest, by zgłaszający się autorzy komentowali tak samo. Skasowanie bloga, to już w ogóle jakiś koszmar. To po co się zgłaszał? Litości. Inaczej jest z zawieszeniem. Jeśli autor zamierza kilka spraw przemyśleć, zanim wystawiłam ocenę, to oceniam dalej, by było nad czym myśleć. Brak aktualizacji też mi nie przeszkadza, bo może autor po prostu chce się wstrzymać, skoro nie wie, czy to co pisze, jest dobre.
Wracając do rozmowy o przyjmowaniu krytyki. Irytuje mnie strasznie, gdy pisarz nie potrafi podejść z dystansem do swojego dzieła. Dlatego ci tworzący dla zabawy, to najlepsze grupa, bo są wstanie przyjąć krytykę, a jeśli lubią pisać - będą ją wcielać w życie i dążyć do ideału. Gorzej, gdy ktoś myśli, że już osiadł na laurach.

A tak przy okazji - doszłam dziś do wniosku, że jestem masakryczną oceniającą i gdyby ludzie poza opisem w dziale "o mnie" przeczytali, coś, co już wystawiłam, nie miałabym żadnych chętnych ^^

Mirveka es Venes

Najbardziej wkurzają mnie opowiadania składające się w 90% z dialogów i to z dialogów tak sensownych i logicznych, że czytając je, mam wrażenie, że wszyscy bohaterowie po prostu nie słyszą się na wzajem. Każdy mówi swoją kwestię, zupełnie nie zwracając uwagi na ewentualne odpowiedzi. Zero interakcji.

Kolejnym koszmarem sennym jest wycentrowana czcionka i ogólna maniera szablonów na blogi. Ja jako zawodowy grafik komputerowy mam zboczenie i wiedzę na temat tak zwanych "zasad funkcjonalności strony". Czyli co zrobić żeby strona była czytelna nawet dla największego debila. Większość blogów jednak zdaje się robić zupełnie na przekór. Wycentrowany tekst, czcionka w wielkości 20+, kolorowe tło i linki poukrywane po kontach. I to co najgorsze - to się ludziom podoba, zupełnie nie rozumiem dlaczego.

I rozdziały długości życzeń na świątecznych kartkach.

Ferhora

Ja lubię jak czcionka jest 20+ Very Happy

tak się łatwo czyta... Smile

An-Nah

Eeee, mała czcionka na ciemnym tle też jest koszmarna, zwłaszcza, że pracuję na ciemnym monitorze (po prostu tak mi wygodniej...). Fic z dzieła pani Meyer, który Kotu z kolejki zakosiłam ma czcionkę właściwie w kolorze tła - i nawet podkręcenie jasności i kontrastu do maksimum nie pomaga... Dlatego zawsze kopiuję do worda. Jak na mój gust wszelkie teksty literackie powinny mieć albo bardzo jasne tło i ciemne litery, albo bardzo ciemne tło i jasne litery. Preferowane kombinacje to czarny, biały i odcienie szarości.
Niestety, większość blogowiczów woli bawić się w bajery, kolorowe czcionki i inne pierdoły. Na przykład kompletnie nie rozumiem mody, którą zauważyłam jakiś czas temu - na podkreślanie fragmentów tekstu kursywą, pogrubieniem a czasem jeszcze innym kolorem. Nie mam pojęcia po co - żeby czytelnik nie przeoczył ważniejszych fragmentów?
Oczywistości w stylu zdjęcia zastępującego opis, postaci scharakteryzowanych tylko przez przymiotniki (często w dziale "o bohaterach"), a nie przez zachowanie - nie muszę pisać?
I o ile wy narzekacie na umieszczanie akcji w USA, o chcę zauważyć, że fani mangi notorycznie umieszczają ją w Japonii, ale owa japońskość bohaterów ogranicza się często jedynie do imion, nagminnie używanych końcówek "-chan", "-san" i "-kun" (fani mangi używają ich też często, gdy akcja dzieje się w świecie fantasy, z Japonią nie mającym nic wspólnego...), ewentualnie do popisywania się znajomością czterech na krzyż japońskich słówek... Natomiast realia świata są żywcem z Polski wzięte... Ja na takie coś mówię "japońska szkoła w Polsce, na księżycu".

ufff, post pisany w przerwach w gotowaniu obiadu...

Ferhora

Tak czytam te wasze wypowiedzi i dochodzę do wniosku, że ja jeszcze tak źle nie mam. Nie specjalnie mi się trafiają opowiadania typu: on mnie nie kocha, a ja go tak, ale ona kocha mnie. Te opowiadania, które dostaje są raczej dość, jakby to ująć spokojne. Za mocno się przy nich nie grzeję, ani nie zachwycam.

An-Nah

Hmmm, a jak długo oceniasz?

Ferhora

No będzie już rok.

Ferhora

Eh... i znowu dostałam jakże kochane przez wszystkich "Dziękuję za ocenę. Pozdrawiam"...........<sciana>

Silva

Ostatnio mam taki pogląd, że czasami lepiej powiedzieć po prostu: "Dzięki za ocenę. Pozdrawiam" Smile

Chociaż czytałam Twoją, Ferhoro, ocenę i uważam, że miałaś rację i wysunęłaś konkretne argumenty za Twoją opinią i autorka powinna napisać choćby, że się zgadza i na przykład odkłada na razie pisanie i kiedy indziej się za to zabierze.

Isamar

Silva

Tak, tak. Właśnie o takim "nierozsądnym oceniającym" mówię.

Riitta Kassmeyer

Z drugiej strony fascynuje mnie czasami poswiecenie niektorych autorow. Nie moglabym dodawac codziennie notek, nawet jesli skladalyby sie z samych dialogow. Jak kiedys byla moda na TH to niektore dziewczyny mialy po kilkadziesiat notek. Oczywiscie na kompletnie zerowym poziomie intelektualnym, dodatkowo mnostwo bledow, ale mimo wszystko... dzien w dzien kolejna czesc - tak jakby swiat zewnetrzny w ogole nie istnial. Widac, ze ludzie pisali to tylko i wylacznie dla wlasnej przyjemnosci - i ja bym nic przeciw temu nie miala. A piszcie sobie o Billu - tylko po co tacy ludzie zglaszaja sie do ocen? Nie wystarczy im szesdziesiat "komciow" pod ostatnia notka?
Z takimi ludzmi mialam problem na poczatku mojej ocenialnianej (eee jak to sie pisze?) kariery. Przeciez za Chiny nie mialam szans z tabunem fanek opowiadania, ktore krytykowalam.
I zawsze najabrdzije podobal mi sie tekst "jak ci sie nie podoba, to nie czytaj". To kto zglosil sie do oceny, ja sie pytam????????